Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

παραμύθι....



κοίταξα την φωτογραφία

πολλές φορές,

αμέτρητες

και μπήκα μέσα της

και στρώθηκα

όπως τα παιδιά

που χάνονται

μέσα στα παραμύθια....

έβαλα ρούχα

μαγικά

και κόκκινα γοβάκια

και η ζωή

ήταν αλλιώς

μαζί με σένα....

και πέταγα

και μ΄ έπιανες

και δεν φοβόμουνα,

όλο γελούσα

κι οι δράκοι

δεν υπήρχαν

σε καμιά σελίδα....

κοίταξα

την φωτογραφία

που θόλωσε

και κατάλαβα

πως ήταν ώρα

να βγω

και να σ΄αφήσω

εκεί

να με κοιτάς

χωρίς να θυμάσαι,

πως πριν λίγο

ήμουν εκεί

στο ίδιο παραμύθι...







3 σχόλια:

liza είπε...

ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΕς ΦΟΡΕς Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑς ΠΟΝΑΕΙ.....ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ Κ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ

ELENI είπε...

ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΓΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ....ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ.......ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΥΧΝΑ????

AlexMil είπε...

Απομακρύνομαι
και σκέπτομαι,
με θολωμένη
την εικόνα,
ακόμη αγαπώ....


καλημέρα