παραμύθι....

κοίταξα την φωτογραφία

πολλές φορές,

αμέτρητες

και μπήκα μέσα της

και στρώθηκα

όπως τα παιδιά

που χάνονται

μέσα στα παραμύθια....

έβαλα ρούχα

μαγικά

και κόκκινα γοβάκια

και η ζωή

ήταν αλλιώς

μαζί με σένα....

και πέταγα

και μ΄ έπιανες

και δεν φοβόμουνα,

όλο γελούσα

κι οι δράκοι

δεν υπήρχαν

σε καμιά σελίδα....

κοίταξα

την φωτογραφία

που θόλωσε

και κατάλαβα

πως ήταν ώρα

να βγω

και να σ΄αφήσω

εκεί

να με κοιτάς

χωρίς να θυμάσαι,

πως πριν λίγο

ήμουν εκεί

στο ίδιο παραμύθι...