μέσα στις βόμβες
με τον Κύπρο
γραπωμένο στο σβέρκο της
να γλιτώσουν.
Κερύνεια
-Φοβάσαι αδερφή;
-Φοβάμαι.
Κρύφτηκαν κάτω απ' τις νεραντζιές,
στις νεραντζιές του Φιλίππου
μωρά παιδιά,
να μετράνε βόμβες
και φωτιές.
Κερύνεια
Η μάνα κρατούσε λίγο καρπούζι,
χαλούμι και ψωμί
Ο πατέρας με τα σκεπάσματα
στα χεριά ,
τα αδέρφια τις φωτογραφίες
σα φυλαχτά.
Και συ αγκαλιά με το μωρό.
Κερύνεια
Αχ και η νύχτα εκείνη
πόσα άστρα χωρούσε θεέ μου!
Άστρα και πυροβολισμούς.
Στην γαλαρία του Μαθιάτη
η Έλλη κλαίγοντας
μέτρησε
τ' αστέρια
Αφιερωμένο στην φίλη μου
Έλλη Πανταζή
6 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρουσα γραφή και όμορφο ιστολόγιο.
Με συγκίνησες πολύ φίλη μου αγαπημένη...
Θύμησες πού πονάνε...
Μέρες μνήμης...
Δέν ξεχνάμε ποτέ μας ...
Μέ συγκίνησες αγαπημένη μου...
Μέρες μνήμης... θύμησες που πονάνε πολύ...
20 Ιουλίου 2020
Μνήμες πικρές ...!
Ευχαριστώ πολύ!
Σ ευχαριστώ Έλλη μου που μοιράστηκες μαζί μου τις αναμνήσεις σου από εκείνη την μέρα!
Δημοσίευση σχολίου