Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

αργήσαμε.....

  photo by loukas anestis

 Τώρα θες να σπάσεις
  τις κλειδαριές
που  έβαλες
Αλλά
ελλείψει δύναμης 
και νιότης
παραδίνεσαι
σε σκόνες
απουσίας
 Θυμός  ξεσπάει
στους ανύπαρκτους τοίχους
που ύψωσες
Γεμάτους αράχνες
στίχους
τραγούδησες
 Ανώφελα 
τα σ΄αγαπώ που κλείδωσες
Σκουριάσανε

Τέλος χρόνου
θα πεις
Κρύψε τις μνήμες
αργήσαμε
                                                               

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Στο τελευταίο Τανγκό της Ζωής
πριν η ΨΥχή τολμήσει το πέταγμά της προς την Πηγή που γέννησε την Ενέργειά της,
τότε
γεννιέται μία αφύσικη Δϋναμη
που έστω για λίγο...
το τόσο Διψασμε΄νο Λίγο της Ζωής,
σπάνε οι αλυσίδες, γκρεμίζουν οι τοίχοι, συλλέγεται η Σκόνη του Παρελθόντος
και ίσως σαν από Όραμα,
αγγίζεις ΟΣΑ δεν τόλμησες να φερεις μπρος στο Φως της Καρδιάς,
όσο η Ζωή έτρεχε με ταχύτητες Δραστικού Παρόντος....


για Λίγο..

εκείνο το Διψασμένο Λίγο που πονά.....

και μετά.......

Αργήσαμε?...
ή φτασαμε Νωρίς στο Σύνορο Ζωής Θανατου, μάτια μου?...

Γιατι ΟΣΟ κι αν αργήσουμε,
αυτή η Αφιξη ΠΑΝΤΑ γίνεται....νωρίς?......


Φιλάκι πρωινής Αισιοδοξίας κι ένα χαμόγελο συντροφιά....

elli elli... είπε...

καλή σου μέρα Κάκια μου χαμογελαστή και αισιόδοξη όπως σου αξίζει....:))
καλά για το σχόλιο σου δε λέω τίποτα....ποίημα είσαι ακόμα και σ΄αυτό!!!!!