Ένα σκοινί τραβάμε
που μας απομακρύνει,
λίγο λίγο
Θα το σπάσουμε
Τα βήματα μας πάνε πίσω
Δεν σε φτάνω
κοιταζόμαστε
και δε μιλάμε
μόνο τραβάμε
Θα σπάσει στο λέω
δε μιλάς
Εγώ γελάω
και σφίγγω πιο πολύ
στα χέρια μου
Σκοινί και καρδιά
Πονάει μ΄ακούς;
Θα κοπούμε
μα δεν τ΄αφήνουμε
και τραβάς
ακόμα πιο πολύ
Θα πέσω
σταμάτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου