Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

και στα όνειρα πονάς......

μερικές φορές χρειάζεσαι τόσο πολύ ένα όνειρο που το φτιάχνεις μόνος σου....
βουτάς μέσα σ΄αυτό και παρασύρεσαι...όπως όταν μικρή έβλεπα να με κυνηγάνε μάγισσες και δεν μπορούσα να κουνηθώ...για να σωθώ άλλαζα τον εφιάλτη...και το έκανα όνειρο...και ξέφευγα και πετούσα και η μάγισσα χάνονταν... έτσι και τώρα .....μπήκα σ΄ένα όνειρο κι ήθελα να πετάξω.....το έφτιαξα τόσο ωραίο.....κι απογειώθηκα..............και δεν έβλεπα μπροστά μου τίποτα..... και νόμιζα πως είναι ακίνδυνο ....
θα πετάξω κι ας πέσω είπα.....
όνειρο είναι......
αλλά έκανα λάθος.......
και στα όνειρα πονάς...
κι έγινε εφιάλτης που με τραβούσε
όλο και πιο ψηλά
φοβήθηκα
κι είπα θα το αλλάξω
θα το κάνω πάλι όμορφο
και δεν μπόρεσα
και περίμενα να ξυπνήσω
και περίμενα
να εξαφανιστώ
η μάγισσα ήμουν εγώ
και τρόμαξα
ήθελα να γυρίσω πίσω
στη σιγουριά της γης
και πήδηξα
και πόνεσα
αλλά ξύπνησα.....
και είμαι εδώ
όπως πρώτα
λίγο ματωμένη
αλλά εδώ...

3 σχόλια:

Εφη είπε...

καλυτερα που γυρισες στην σιγουρια της γης κι ας ματωσες. σκουπισε το αιμα και προχωρησε. ολα τα ονειρα ξεχνιουνται οταν ανοιγεις τα ματια.
καλο μηνα και καλη επανοδο στην γη.

elis.pandora. είπε...

Θά πετάμε... θά πεφτουμε...θά ματώνουμε καί θά γελάμε,Ηδονή καί Οδύνη.Δέν διαφέρει τό όνειρο από τή πραγματικοτητα όταν τό Ζείς αληθινά!!!
Αλλωστε εμείς κάνουμε τή διαφορά!!!
Καλή σου μέρα!!!

AlexMil είπε...

Ο χειρότερος ονειρικός εφιάλτης, στο τέλος - τέλος δεν πονά.Στη ζωή όμως; Το παραμικρό μας πονά

καλημέρα