Βράδιασε
κι η θλίψη
του κόσμου
στρώθηκε καπνίζοντας
στα μπαλκόνια.
Βλέπω τις μικρές φλόγες
καθώς αλλάζει χέρια,
μυρίζω τις στάχτες της.
Ακόμα κι αυτή η ξεχασμένη
ελπίδα στα κάγκελα ,
μοιάζει να κρύβεται κουρασμένη
πίσω από τα γεράνια.
Οι φωνές μακρινές ,
άνθρωποι και έντομα
στο λιγοστό φως
ψιθυρίζουν ερωτόλογα
σπάζοντας την σιωπή
εν μέσω θέρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου