Σάββατο 7 Μαΐου 2016

μαμά...

μαμά
όσο περνάνε τα χρόνια
τρέμω μη πάθεις κακό

μαμά
φοβάμαι 

όσο μεγαλώνω
τόσο σε καταλαβαίνω 
γίνομαι εσύ μαμά

ποιες λέξεις να φτιάξω
για σένα 
πόσα λόγια αγάπης 
να γράψω

πόσα ευχαριστώ χωράνε στην καρδιά μου
να στα πω όλα μικρά και μεγάλα

πόσες συγνώμες να ξεστομίσω
και να κλάψω στην αγκαλιά σου

δεν θέλω να μεγαλώσω άλλο
γιατί μαζί μου μεγαλώνεις και συ 

είμαι καλά μαμά
εσύ να προσέχεις 

μη φοβάσαι σ΄αγαπάω μαμά ....


 


 
 




1 σχόλιο:

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι όμορφα που τα λες γλυκιά μου..Ξέρεις..παλιά όταν ήμουν νέα και η μητέρα που πάντα ήταν δίπλα μου την θεωρούσα δεδομένο, αθάνατο πλάσμα..ώσπου έφυγε και το κενό το "κατάλαβα" πολύ μετά..όταν πια την χρειαζόμουν για απλά πράγματα κι εκείνη δεν ήταν δίπλα μου.Εύχομαι να λες στη μητέρα σου κάθε φορά όσα πρέπει και θες να της πεις και ενδόμυχα θέλει κι αυτή να τα ακούει έστω και αν δεν το παραδέχεται και δείχνει ασφαλής .