γέμισε η ταράτσα γλάρους
τους ακούω ...
πηγαινοέρχονται
με παράξενες φωνές
νύχτα μέρα
τους βλέπω απ' το μπαλκόνι
φέραν την θάλασσα μαζί τους .
την κουβαλάνε κομμάτι κομμάτι
έψαξα τον Ιωνάθαν
λείπει...
αυτός πάντα πετούσε πιο ψηλά
στις άγριες θάλασσες
κυνηγώντας τον ήλιο
ακολουθώντας το δικό του μονοπάτι
ίσως κάποια μέρα τον δω
από μακρυά
να πετάει χαρούμενος
κι ελεύθερος
ίσως κάποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου