ήθελα να ξέρεις
πως τα μαλλιά μου
ασπρίζουν σιγά σιγά...
όταν δεν γελάω μοιάζω
τόσο κουρασμένη
τόσο μεγάλη...
μερικές φορές
νομίζω πως η θλίψη
πολεμάει το χαμόγελο
και φοβάμαι μη με νικήσει...
ήθελα να ξέρεις
πως τα μάτια μου
θολώνουν πιο συχνά...
ναι ακόμα πάω στον καθρέφτη
κάνω γκριμάτσες
και μετά γελάω...
νομίζω πως δεν άλλαξα
θα μ' αναγνώριζες
από τον ήχο της σιωπής μου.
3 σχόλια:
μου αρέσει..και ήθελα να ξέρεις.. ότι γράφεις πολύ ωραία! νασαι καλά elli elli μου...
ευχαριστώ Λαμπρινή μου να σαι καλά ;)
Well ...poetry inspires the soul...and this is one such writing...blessings...
---daman
Δημοσίευση σχολίου