photo : loukas anestis
Οι λέξεις όσο πάνε και στερεύουν,
φτωχές ,
κουράστηκαν
κουράστηκαν
να σε συντροφεύουν.
Οι σκέψεις,
Οι σκέψεις,
ανώδυνες
δεν σε φοβίζουν,
αδιάφορα ευτυχισμένη,
γελάς.
Τα γραμμένα σου
βιάστηκαν να κλειδωθούν
στο συρτάρι.
Γύρισες πλάτη στο χθες,
έσπασες κομμάτια
τις ελπίδες,
τις ελπίδες,
τις σκόρπισες
στο αύριο.
στο αύριο.
Σπασμένα γυαλιά
οι αναμνήσεις
στα πόδια σου,
ασυμβίβαστες ,
επιμένουν να τριγυρίζουν
μόλις σκοτεινιάσει.
επιμένουν να τριγυρίζουν
μόλις σκοτεινιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου