Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

παραμύθι δίχως τέλος..,

photo gregory dallis

Εγκλωβίστηκα 
σ΄ενα παραμύθι
μικρό 
 Είχε ξεχασμένες νεράιδες
και πρίγκιπες
μαγεμένους
που έπρεπε να σώσω

Ξεχάστηκα
τόσο να παλεύω
που δεν μπορούσα
να γυρίσω πίσω
κι έπρεπε να βγω

Το ζήσαμε καλά
πλησίαζε

Έκλεισα τα μάτια
ακόμα μια φορά
και πετάχτηκα έξω
αφήνοντας πίσω μου
ένα παραμύθι δίχως τέλος

Ένα παραμύθι
που δεν ήταν ποτέ
το δικό μου









3 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

τα παραμύθια μας τα φτιάχνουμε μόνοι μας με τη δική μας φαντασία ή συναίνεση.
αλλά ακόμη κι αν δεν είναι δικά μας
μην τάχα η παρουσία μας δεν είναι καθοριστική;
τί μοιραίες γυναίκες είμαστε!!!
φιλάκια
καλημέρα

ELENI είπε...

ΤΕΛΙΚΑ ΜΗΠΩς ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ? ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΑΨΗΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ? ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩς ΝΑΙ ΤΟΛΜΑΜΕ ΖΟΥΜΕ ΤΟ ...ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ...ΟΔΥΝΗΡΟ ...ΤΕΛΟΣ .......ΤΕΛΟΣ ...ΤΕΛΟΣ......

elli elli... είπε...

καλησπερα κοριτσια<3