photo gregory dallis
Εγκλωβίστηκα
σ΄ενα παραμύθι
μικρό
Είχε ξεχασμένες νεράιδες
και πρίγκιπες
μαγεμένους
που έπρεπε να σώσω
Ξεχάστηκα
τόσο να παλεύω
που δεν μπορούσα
να γυρίσω πίσω
κι έπρεπε να βγω
Το ζήσαμε καλά
πλησίαζε
Έκλεισα τα μάτια
ακόμα μια φορά
και πετάχτηκα έξω
αφήνοντας πίσω μου
ένα παραμύθι δίχως τέλος
Ένα παραμύθι
που δεν ήταν ποτέ
το δικό μου
3 σχόλια:
τα παραμύθια μας τα φτιάχνουμε μόνοι μας με τη δική μας φαντασία ή συναίνεση.
αλλά ακόμη κι αν δεν είναι δικά μας
μην τάχα η παρουσία μας δεν είναι καθοριστική;
τί μοιραίες γυναίκες είμαστε!!!
φιλάκια
καλημέρα
ΤΕΛΙΚΑ ΜΗΠΩς ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ? ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΑΨΗΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ? ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩς ΝΑΙ ΤΟΛΜΑΜΕ ΖΟΥΜΕ ΤΟ ...ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ...ΟΔΥΝΗΡΟ ...ΤΕΛΟΣ .......ΤΕΛΟΣ ...ΤΕΛΟΣ......
καλησπερα κοριτσια<3
Δημοσίευση σχολίου