τα τελάρα
σαν λευκές σιωπές
με περίμεναν
στην άκρη
στην άκρη
Έστρωσα την παλέτα
μαύρο ,κόκκινο, λευκό
Ανακάτεψα έρωτες
κι αγάπες
κι αγάπες
Απουσίες
και παρουσίες
Δεν μου 'βγαινε το χρώμα
Έσυρα το πινέλο
από τον μουσαμά
το βούτηξα στα συν
το βούτηξα στα πλην
κι έβαψα τα ήθελα
Ύστερα κάθισα
και παρουσίες
Δεν μου 'βγαινε το χρώμα
Έσυρα το πινέλο
από τον μουσαμά
το βούτηξα στα συν
το βούτηξα στα πλην
κι έβαψα τα ήθελα
Ύστερα κάθισα
κι έκλαψα
για τα ροζ
για τα γκρι
και τα καφέ μου
τίποτα
για τα ροζ
για τα γκρι
και τα καφέ μου
τίποτα
4 σχόλια:
αυτό το τίποτα... έχει κάτι χρώματα...
πότε έντονα, πότε χρώματα μνημών παιδικών, πότε φόβων ενήλικων...
[αν κάνεις κάθε μέρα τέτοιες ζωγραφικές, μάτια μου, τότε η μαίρη υποκλίνεται σε τούτο το τίποτα]
σε φιλώ!
Επειδή τα ωραία σου πινέλα κάτι είπα για παρουσίες... είπα να δηλώσω παρούσα στην όμορφη ανάρτηση σου, Έλλη. Φιλιά και καλή Πρωτομαγιά!
απο το τιποτα ξεκινανε ολα βρε,.,.
φιλια,.,.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
αααα ξεχασα,.,.πολυ ωραιο τιποτα,.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολύ ωραίο,Έλλη μου...
Δημοσίευση σχολίου