θυμάμαι παλιά
τα χρώματα έπαιζαν
με την ψυχή μου
τώρα την μαστιγώνουν
οι μονοχρωμίες…
μουτζουρωμένα ακόμα
τα χέρια κι οι ποδιές μου
σε γκρίζο φόντο
να ταξιδεύουν
τα όνειρα μου…….
οι ελπίδες ασπρόμαυρες
να κρύβονται
ντροπιασμένες
πίσω απ΄το φως
κι η ερημιά του κόσμου
μονόχρωμη κι αυτή
θαρρώ....
2 σχόλια:
ίσως γιατί βλέπεις την ουσία και όχι την εμφάνιση μόνο
καλημέρα Έλλη μας :-)
Η πραγματικότητα είναι μονόχρωμη, με πολλές όμως διαστάσεις... Υπέροχο ιστολόγιο γεμάτο όμορφες σκέψεις και προβληματισμούς. Το πρόσθεσα ήδη στη λίστα μου!
Δημοσίευση σχολίου