την καρδιά και το μυαλό
Άλλοτε με σιωπές
άλλοτε με κραυγές
σε τυραννούν
Γκρεμίζουν τοίχους
κυριεύουν ψυχές
μηδενίζουν τον χρόνο
Μαινάδες εκστασιασμένες
πέρα απ΄την λογική
τριγυρνάνε μεθυσμένες
στο μυαλό
ακούραστες
Πάντα εκεί
να σε ψάχνουν
στα αδύνατα
Να φωλιάζουν στα κρυφά
άλλοτε νύμφες
άλλοτε σκιές
να σε κυριεύουν
με μανία
Πάρτε τες
από πάνω μου
κουράστηκα
3 σχόλια:
Αναγκαίο κακό η σκέψη, των ευαίσθητων ψυχών καμιά φορά αδυσώπητη.
Ας την αφήσουμε λίγο ν' αταχτέψει κι από Μαινάδα να γίνει το κορίτσι που ξέχασε. Και θα ρθει πάλι τρυφερή κοντά, άλλα λόγια να πει.
καλό μεσημέρι.
Πάντως, η μάνα μου έλεγε "Μη σκέφτεσαι πολύ, θα το κάψεις το μυαλό σου" - λες να είχε δίκιο;
σίγουρα είχε δίκιο!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου